اثر مداخلات روان شناختی توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه (دیالوگ) بر نشاط معنوی والدین کودکان آهسته گام

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر مداخلات روان شناختی توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه (دیالوگ) بر نشاط معنوی والدین کودکان آهسته گام شهرتهران بود. طرح پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی از پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه والدین کودکانآهسته گام شهر تهران در سال ۱۳۹۹ بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) قرار داده شدند.گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه دریافت کردند و گروه کنترل در طول این مدت در انتظاردرمان ماندند. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد نشاط معنوی (افروز، ۱۳۹۵) انجام گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفایکرونباخ محاسبه شد که مقدار آن برای پرسشنامه نشاط معنوی بالای ۰.۷ به دست آمد. همینطور از روایی محتوا به منظور آزمون روایی پرسشنامه استفادهشد، که برای این منظور پرسشنامه ها به تایید متخصصین مربوطه رسید. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS۲۲ در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام پذیرفت. نتایج پژوهش نشان که آموزش توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه بر "نشاط معنوی" والدین کودکان آهسته گام موثر است. بنابراین روش مداخله ای آموزش توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه می تواند نشاط معنوی والدینکودکان آهسته گام را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

نشاط معنوی ، توجه آگاهی مبتنی بر گفتگوی همدلانه ، کودکان آهسته گام