واکنشهای فیزیولوژیکی درختان برودار نسبت به القای برخی از محلول های شیمیایی، عصاره های گیاهی و باکتریهای محرک رشد

مقاومت القایی یک حالت فیزیولوژیک است که باعث ایجاد تواناییهای دفاعی توسط محرکهای زیست محیطی خاص میشود. تحت تاثیر محرک القاء، یک سیگنال تولید میشود و به سایر قسمتهای گیاه منتقل میشود. اثربخش بودن این ترکیبات بسته به نوع گونه، غلظت ترکیب، زمان و نوع استفاده متفاوت است . در این پژوهش تاثیر مواد مختلف شامل محلول پتاسیم فسفایت، عصاره درخت چریش، اسید سالیسیلیک، ایمیداکلوپراید و باکتریهای محرک رشد بر صفات فیزیولوژیک محتوی آب نسبی برگ و شاخص سبزینگی در درختان برودار وستایر ده بر آفتاب یاسوج موردبررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با هشت تیمار شامل آب، پتاسیم فسفایت، عصاره برگی درخت چریش، دو غلظت اسید سالیسیلیک، ایمیداکلروپراید و دوسویه از باکتری های محرک رشد برای بررسی القای مقاومت سیستمیک در درختان مورد آزمایش با ۱۰ تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که محتوای نسبی آب برگ در همه تیمارها نسبت به شاهد کاهش یافت این در حالی است که تیمار کاربرد اسید سالیسیلیک با غلظت ۲۰۰ میلی گرم و پتاسیم فسفایت نسبت به شاهد تفاوتی نشان ندادند. شاخص سبزینگی برگ در تمام تیمارهای اعمالشده نسبت به شاهد تفاوت معنیداری نشان نداد.

کلیدواژه ها:

اسید سالیسیلیک ، محتوی نسبی آب برگ ، القای مقاومت سیستمیک ، شاخص سبزینگی