روش شناسی مطالعات بین رشته ای در آثار امام محمد غزالی

تحقیقات میان رشته ای نتیجه همکاری دو یا چند رشته دانشگاهی برای حل یک مساله علمی است که در دوران رواج تخصص گرایی و در عصری که بین متخصصان رشته های مختلف فاصله افتاده است، نگاهی وحدت گرایانه به دانش بشری دارد و درصدد ایجاد ارتباط منطقی بین علوم و پاسخگویی به سوالهایی است که رشته های تخصصی به تنهایی نمیتوانند جوابی برای آنها پیدا کنند . این رویکرد به دنبال آسیب شناسی تخصص گرایی محض و آشکار شدن عوارض منفی آن در دهه های اخیر اهمیت خاصی یافته و در مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی جهان مطرح شده است.اما نباید از نظر دور داشت که امر مطالعات میان رشته ای در بین تحقیقات علمی، در واقعی امری پسامدرنی است، زیرا پژوهش در مطالعات بزرگان علم و ادب و حکمت و دین و تاریخ... این مرز و بوم به ما نشان میدهد که این فرزانگان، قرنها پیش از مطرح شدن لزوم مطالعات میان رشته ای در بسیاری از علوم، خود با فراست و ادراک بسیار، به التزام و هماهنگی بسیاری از علوم با هم وقوف کامل داشته، روش مطالعات و همچنین تولیدات علمی خود را بر پایه چنین هماهنگی میانرشته ای بنا نهاده بودند. در این مقاله کوشیده ایم روش مطالعات میانرشته ای در آثار امام محمد غزالی، دانشمند و متفکر بزرگ اسالم در عهد سلجوقیان را معرفی نماییم و در کنار آن، روشهای غزالی را با متدهای جدیدتر در این مسیر )میانرشته ای( بسنجیم .

کلیدواژه ها:

روش شناسی ، مطالعات میانرشته ای ، امام محمد غزالی ،