داوری در دعاوی مالکیت فکری

حقوق مالکیت فکری علی رغم اهمیت روز افزونی که در سراسر جهان یافته است، در کشور ما چه در مجامع علمی و آکادمیک و چه در نهادهای سیاسی، قضایی و اجرایی چندان مورد توجه واعتبار نبوده است. داوری در واقع راهحلی است که روز به روز در عرصه تجارت صنعتی و مالکیت های معنوی حتی در سطح بین الملل بیشتر به آن توجه می شود. چالشی که امروزه در روند داوری های بین المللی وجود دارد، عبارت است از تاخیر در تشکیل هیات داوری، اطاله در روند رسیدگی داوری و موضوع محرمانه ماندن ارجاع امر به داوری و محرمانه ماندن رسیدگی و حکم صادره و کثرتراه های اعتراض و تجدید نظر خواهی نسبت به رای داوری و به روز نبودن مقررات و فقدان هماهنگی مقررات داوری با تجارت الکترونیک، ضرورت ایجاد نهاد داوری در زمینه مالکیت فکری با تربیت داوران متخصص، مانند اتاق بازگانی بین المللی است که تمام اینها با وضع مقررات داوری سازمان جهانی مالکیت فکری و تاسیس نهاد داوری در این سازمان مرتفع گردیده است. مقررات داوری اعم از داوری عادی و فوری و همچنین قانون داوری تجاری بین المللی ایران همسو با قانون نمونه داوری آنسیترال و در راستای کنوانسیون ۱۹۸۵ نیویورک وضع شده است. هدف از این پژوهش بررسی ویژگی های مالکیت فکری و نقش داوری در تامین منافع مالکیت فکری در حل و فصل اختلافات می باشد. روش انجام این پژوهش بصورت کتابخانه ای بوده، که با تحلیل داده های بدست آمده از نوشته هایدکترین حقوقی و نقد قوانین موضوعه و ترجمه متون حقوقی و قانونی کشور به مسئله مورد نظر می پردازیم.

کلیدواژه ها:

مالکیت فکری ، داوری ، دعاوی مالکیت فکری ، شیوه حل اختلاف جایگزین.