گزینش برای زودرسی در نسلهای اولیه تلاقی برگشتی بر اساس ارزیابی فنوتیپی و نشانگر اختصاصی ژن

زودرسی یکی از خصوصیات مطلوب گیاهان دانهای است که گستره سازگاری گیاه را افزایش داده و امکان کشت بیش از یک گیاه زراعی را در هر سال فراهم میکند. در این تحقیق، روشهای گروهبندی فنوتیپی و ژنوتیپی برای گزینش زودرسی در نسلهای اولیه تلاقی برگشتی، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند . با روش تجزیه خوشه ای وارد 80 گیاه نسلBC1F2 حاصل از تلاقی ندا//ندا/صدری) به 4 گروه مجزا تفکیک شدند که گروه 1 متشکل از 9 نمونه با متوسط دوره خوشهدهی100/1 روز بعنوان دیررس ترین و گروه 4 متشکل از 20 نمونه با متوسط دوره خوشهدهی 89 روز بعنوان زودرسترین تشخیص داده شدند. تکثیرDNA با یک جفت آغازگر اختصاصی ژنHd1 علاوه بر آشکارسازی پلیمورفیسم میان دو والد ندا (دیررس ، 105 روز) و صدری (زودرس، 89 روز) توانست تفاوت میان گیاهان نسلهای در حال تفرق BC1F2 و 1 BC را نیز بخوبی آشکار سازد

کلیدواژه ها:

برنج ، زودرسی ، نشانگر اختصاصی ، گزینش