یادگیری زبان دوم به عنوان شاهدی بر انعطاف پذیری مغزی

بررسی رابطه مغز و فراگیری زبان، همواره مورد علاقه پژوهش گران علوم مختلف بوده است. این امر شاید برخاسته از ویژگی چند بعدی زبان باشد که سایر فعالیت های بشری را تحت تاثیر خود قرار می دهد. یکی از مسائلی که از دیرباز مطرح بوده است، چگونگی توانایی مغز در فراگیری زبان و نیز چگونگی تاثیر فراگیری زبان بر مغز است. در این جستار ابتدا به دیدگاه کلاسیک مغز مبنی بر عدم توانایی تغییر پذیری مغز پس از گذر از مرحله حساس و/ یا تعیین کننده، اشاره می گردد و سپس دیدگاه مخالف این نظر یعنی دیدگاه دونالد هب که به انعطاف پذیری همیشگی مغز تاکید دارد، بررسی می شود. در ادامه، با ذکر پژوهش های انجام شده با استفاده از فن آوری تصویربرداری مغزی در حیطه فراگیری زبان دوم، این نظر که مغز پس از مرحله حساس چندان تغییری پیدا نمی کند، به چالش کشیده می شود و قابلیت انعطاف پذیری مغز، مورد تاکید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری معز ، دوره تعیین کننده ، یادگیری زبان دوم ، فعالیت های شناختی