پردازش جمله در بیماران زبان پریشی بروکا: اثر نگاشتی

پژوهش حاضر با هدف کنکاش در پیش فرض های بنیادین فرضیه نگاشتی درصدد است تا فرایند درک ساختارهای متنوع و پیچیده نحوی را در ۴ بیمار زبان پریش بروکا و هشت فرد سالم که از نظر متغیرهای سن، تحصیلات و جنسیت با یکدیگر همتا شده بودند، از طریق اجرای دو آزمون درک نحوی و قضاوت دستوری به محک آزمون گذارد. ساختارهایی که به محک آزمون قرار داده شده اند عبارت بودند از فعالی- کنادی، عاملی- مجهولی، مفعولی، تجربه گر، فاعلی- اسنادی و مفعولی- اسنادی. نتایج پژوهش نشان داد که در ساختارهایی که در آنها عناصر زبانی حابه جا شده و از جایگاه های کانونی خود حرکت می کنند، یعنی ساختارهای مجهول عاملی، فعالی تجربه گر، مفعولی تجربه گر و مفعولی اسنادی، مشکلات بیماران زبان پریش بروکا تشدید می شود که این مسئله مهر تائیدی بر پیش فرض های فرضیه نگاشتی می نهد. در نقطه مقابل، در ساختارهایی که ترتیب چینشی سازه های زبانی، همسو با ساختارهای کانونی نحوی می باشد، یعنی فاعلی عاملی و اسنادی، این بیماران عملکرد نسبتا خوبی از خود بروز دادند.

کلیدواژه ها:

پروکا ، تجربه گر فاعلی ، فرضیه نگاشتی