تاثیر هوش سیاسی در انتخاب سبک های مدیریت تعارض (مطالعه موردی، مدیران دفاتر و شرکت های خدمات مسافرت هوایی وگردشگری شهر تبریز)

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر هوش سیاسی در انتخاب سبک های مدیریت تعارض توسط مدیران شرکت های خدمات مسافرت هوایی و گردشگری شهر تبریز می باشد . هوش سیاسی یکی از متغییرهایی است که می تواند به میزان بسیاری در روابط مدیران با اعضای سازمان و حل تعارضات نقش ایفا کند . جامعه آماری عبارت است از کلیه مدیران شرکت های خدمات مسافرت هوایی و گردشگری شهر تبریز به تعداد 220 نفر . در این پژوهش از روش سرشماری استفاده شده است . ابزار مطالعه عبارت است از دو پرسشنامه استاندارد بسته پاسخ که نخستین " مدیریت تعارض " و دومین " هوش سیاسی " آنان را مورد سنجش قرار می دهد . داده های گردآوری شده از طریق آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنوف ، پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . برای سنجش روایی ابزار تحقیق، از روش روایی محتوا استفاده شده است . بدین ترتیب که پرسشنامه ها در اختیار چند تن از اساتید این حوزه قرار گرفته و تحت نظر آنها ، اصلاحاتی در اصل آن صورت گرفت . به علاوه برای سنجش پایایی ابزار تحقیق ، پرسشنامه ها در یک اجرای آزمایشی بین 20 نفر از افراد نمونه توزیع شده و نتایج با آزمون آلفای کرونباخ بررسی شد . این مقدار برای پرسشنامه اول 81 / 0 و برای پرسشنامه دوم 80 / 0 برآورد گشت . نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین هوش سیاسی مدیران آژانس ها و مدیریت تعارض آنها رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین هوش سیاسی مدیران آژانس ها با مولفه های همکاری، رقابت، مصالحه و سازش رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. ولی بین هوش سیاسی مدیران آژانس ها با مولفه اجتناب رابطه معنی داری وجود نداردو بین مولفه های بازی های سیاسی، پویایی های قدرت، شخصیت سیاسی، صداقت آشکار و تسخیر احساسات با مدیریت تعارض رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. در این میان ، قوی ترین رابطه را سبک رقابت با هوش سیاسی نشان داده است این بدان معنی است که مدیران از سبک زورمدارانه در مدیریت تعارض استفاده می کنند و این کار اثر منفی بر جای خواهد گذاشت .

کلیدواژه ها:

هوش سیاسی ، مدیریت تعارض ، مدیران ، سبک های مدیریت تعارض