اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی روی کاهش مصرف مواد افیونی و بهبود تنظیم هیجانی

مقدمه: رفتاردرمانی دیالکتیکی در ابتدا برای درمان اختلال شخصیت مرزی تدوین شد. مهارت آموزی بخشی از این درمان است که تاکنون مستقل از اجرای کامل پرتکل درمانی روی مصرف کنندگان مواد افیونی اجرا نشده است. پژوهش هایی ابتدایی حکایت از اثربخشی مهارت آموزی رفتاردرمانی دیالکتیکی روی مصرف کنندگان مواد افیونی دارد.روش: نوع مطالعه حاضر تک آزمودنی با چند خط پایه است. جامعه آماری پژوهش حاضر همه مراجعان دارای وابستگی به مواد افیونی مراجعه کننده به یکی از کلینیکهای خصوصی تهران بود. تعداد 4 آزمودنی بر اساس ملاکهای APA برای مطالعات تک آزمودنی انتخاب شد. برای ارزیابی از پرسشنامه های تحمل آشفتگی، دشواری در تنظیم هیجان و شاخص درمان افیون استفاده شد. برای تحلیل داده ها از درصد بهبودی و کاهش میانگین و اندازه اثر کوهن استفاده شد.یافته ها: درصد افزایش نمرات برای متغیر تحمل آشفتگی و درصد کاهش نمرات متغیرهای دشواری در تنظیم هیجان، مصرف مواد افیونی، رفتارهای پرخطر و جنسی، بزهکاری، اختلال در عملکرد اجتماعی، وضعیت سلامتی و تندرستی و سازگاری روانشناختی در مرحله پس آزمون به ترتیب 23/39، 11/22، 48/49، 42/70، 38/66، 39/61، 47/12 و 28/59 و در مرحله پیگیری به ترتیب 16/24، 24/48، 68/31، 37/78، 14/75، 37/61، 25/76 و 46/26 بود.بحث و نتیجه گیری: مهارت آموزی باعث بهبودی معنادار در متغیرهای تحمل آشفتگی، دشواری در تنظیم هیجان، مصرف مواد افیونی شد. بنابراین، میتوان در برنامه های درمانی مصرف مواد افیون آموزش این مهارتها را گنجاند.

کلیدواژه ها:

مهارت آموزی ، رفتار درمانی دیالکتیکی ، تحمل آشفتگی ، دشواری در تنظیم هیجان ، افیون