اثر بخشی آموزش فرزندپروری مثبت نگر ساندرز بر بهبود رابطه مادر _کودک و افزایش تحمل مادران

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان اثر بخشی آموزش فرزند پروری مثبت نگر ساندرز بر بهبود رابطه ی مادر - کودک و افزایش تحمل مادران کودکان دبستانی بود . این پژوهش نیمه آزمایشی ، از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است .جامعه ی آماری مادرانی بودند که فرزندان آن ها در دبستان دخترانه پروین اعتصامی تحصیل می کردند و یا مراجعین کلینیک رسا و مرکز توانبخشی نغمه بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 120 نفر از مادران انتخاب شدند و سپس پرسشنامه های تحمل و رابطه ی مادر - کودک که هر دو توسط رجائی - مطیع تدوین شده است را پر کردند و سپس از بین آنها تعداد 40 نفر که تحمل پایین تری داشتند را انتخاب کرده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار دادیم و بعد از آن گروه آزمایش در 8 جلسه ی 90 دقیقه ای آموزش فرزند پروری شرکت کردند و پس از پایان دوره ی آموزش پس آزمون برگزار گردید و داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند، یافته های نشان دادند که میانگین نمرات رابطه مادر-کودک و آزمون تحمل در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون گروه کنترل بالاتر بوده است . براساس یافته های این تحقیق می توان گفت که آموزش فرزند پروری مثبت نگر ساندرز بر بهبود رابطه ی مادر کودک و افزایش تحمل مادر آن کودکان دبستانی تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مثبت نگر ، رابطه ی مادر–کودک ، تحمل.