اثر نسبت های متفاوت امونیم بهنیترات برتجمع نیترات ، رشد و عملکرد در چهار رقم توت فرنگی

امروزه توت فرنگی درتمام طول سال به دلیل تغییرات ایجاد شده در الگوی تولید و استفاده از سیستمهای کشت متراکم و ارقام خنثی وانتخاب محیط مناسب برای رشد گیاه در دسترس است تحقیقات بسیاری در زمینه تغذیه این گیاه انجام گرفته است با پرورش توت فرنگی به صورت هیدروپونیک بررسی و تعیین نیازهای غذایی انیون و کاتیون با دقت بیشتری امکان پذیر می گردد. هاینس و گاه 12 به این نتیجه رسیدند که اگر نیتروژن اضافی به گیاه توت فرنگی داده شود کاهش چشمگیری در رشد وعملکرد محصول مشاهده خواهد شد تجمع نیترات در گیاه زمانی پیش می اید که میزان جذب ان بیش از کاه ش آن در اثر اسیمیلاسیون توسط انزیم نیترات ردوکتاز باشد مقدار تجمع نیترات توسط توازن توارثی گیاه تنظیم گردیده و به وسیله عوامل محیطی کود دهی و عملیات زراعی تغییر می یابد. 1 نست بای 17 دریافتند که نیاز به نیتروژن نیتراتی در رقم ردگانتلت به روش ابکشت به مرور زمان افزایش پیدا کرد و طی گلدهی و میوه دهی ریشه ها و برگ ها نیاز خاصی به نیتروژن نیتراتی دارند اهداف تحقیق حاضر عبارتند از: بررسی تاثیر نسبتهای متفاوت نیترات به امونیم درمحلول غذایی بر تجمع نیترات در اندامهای مختلف چهار رقم توت فرنگی، عملکرد و مقایسه مقدار بیوماس اندامهای ارقام توت فرنگی در طی دوره هیا رشد رویشی و زایشی می باشد.