بازپروری اطفال و نوجوانان بزهکار(معارض با قانون) در مقررات ایران

زمینه و هدف: بازپروری1اطفال و نوجوانان معارض با قانون یکی از مهم ترین مسائل داخل در سیاست جنایی یک نظام حقوقی بوده که می بایست از رهگذر مقررات فراتقنینی، تقنینی و فروتقنینی، با توجه به رویکردهای آینده گرا، اصلاح گرا و تربیت مدار، بزه زدایی آن را مورد توجه قرار داده، به گونه ای که از یک سو طفل و نوجوان محیای بازگشت به محیط خانواده و اجتماع شود و از سوی دیگر از ورود آسیب های مختلف ناشی از ارتکاب بزه به آنها و اجتماع جلوگیری نمود. لذا نظر به آنکه اطفال و نوجوانان سرمایه های انسانی جامعه برای آینده زمینه های مختلف علمی،آموزشی و ... می باشند لذا سیاست بازپروری و بازسازگاری آنان از اهمیت زیادی برخوردار می باشد.روش شناسی: این پژوهش به روش تحلیلی-توصیفی با استفاده از قوانین و مقررات موجود و مقالات و منابع کتابخانه اب تنظیم شده است.نتایج و یافته ها: باید به این نکته توجه نمود که نظام دادرسی اطفال و نوجوانان با هدف تربیت و تامین مصلحت آنان و جامعه، ساماندهی شده و بنیان این نظام بر پایه پیشگیری رشد مدار2استوار است3تا در نهایت با الغای فرایند ثبات در بزهکاری از انحراف و کجروی آتی آنان در جامعه پیشگیری گردد. با توجه به آنکه اطفال و نوجوانان اصولا به نحو اتفاقی مرتکب جرم می شوند و عوامل زیادی همچون حساسیت های دوره سنی، ضعف های روانشناختی، عدم آگاهی و ...در این امر موثر می باشند لذا اعمال اقدامات بازپرورانه در مقایسه با پاسخگویی های کیفری صرف از تاثیرگذاری بیشتری برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

اطفال و نوجوانان بزهکار ، بازپروری ، پیشگیری ، رویکرداصلاح گرا ، رویکرد تربیت مدار.