پیش بینی اضطراب كودكان 7-12 سال براساس مهارت های اجتماعی: نقش واسطه ی شادكامی

مقدمه: مهارت هاي اجتماعي و شادكامي دو مفهوم در هم تنيده اي هستند چرا كه ميزان شادكامي نياز به مهارت هاي اجتماعي دارد و ظهور شادكامي از مهارت هاي اجتماعي منشا مي گردد. زمينه و هدف: تجارب سال هاي اوليه زندگي و نوع تعامل والدين با كودك زمينه ساز سلامتي يا اختلالات روان شناختي كودك را در بزرگسالي مشخص مي كند. اين پژوهش پيش بيني اضطراب كودكان 7-12 سال براساس مهارت هاي اجتماعي والدين با واسطه مندي شادكامي آن ها انجام شد. روش: روش اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه مطالعه شامل نوجوانان تهراني (13-17) بود كه والدين آن ها در قيد حيات بودند. نمونه اين مطالعه شاما 150 نوجوان تهراني (همراه با والدين شان) بود كه از طريق نمونه گيري خوشه اي تصادفي انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات علاوه بر پرسشنامه جمعيت شناسي از پرسش نامه مهارت هاي اجتماعي نوجوانان و شادكامي و اضطراب اسپنس استفاده شد.از شاخص هاي آماري توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و تحليل رگرسيون چند متغيره از طريق نرم افزار SPSS22 جهت تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: اين يافته ها تا حدي با پژوهش هاي پيشين كه اضطراب كودكان و نوجوانان بر اساس عملكرد والدين پيش بيني مي كند. نتايج نشان داد رابطه معناداري بين سطح مهارت هاي اجتماعي والدين و شادكامي وجود دارد (در سطح 0/05). همچنين، 14/4 درصد از واريانس متغير مهارت هاي اجتماعي نوجوانان توسط شادكامي والدين تبيين شد. به صورت دقيق تر طبق تحليل رگرسيون داده ها، 3/9 درصد از واريانس متغير مهارت هاي اجتماعي نوجوانان توسط شادكامي مادر 0/5 درصدد از واريانس توسط شادكامي پدر برآورد شد. نتيجه گيري: بنابراين، مي توان گفت بالا بودن شادكامي والدين، رابطه ي مثبت و معناداري با افزايش سطح مهارتهاي اجتماعينوجوان دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، نوجوان ، والدین ، شادکامی و اضطراب کودکان 7-12