بررسی تاثیر گرایش به تفکر انتقادی بر مهارت های ارتباطی میان فردی در دانشجویان

رشد و پرورش مهارتهای ارتباطی میان فردی یکی از اهداف نهادهای آموزشی و پرورشی محسوب گردیده و شناسایی عناصر و مقوله های زیر بنایی آن را ضروری ساخته است. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر گرایش به تفکر انتقادی" بر "مهارت های ارتباطی میان فردی" در دانشجویان کارشناسی علوم انسانی دانشگاه پیام نور مرکز شهرکرد صورت گرفت. این تحقیق از منظر جمع آوری داده ها جزء تحقیقات توصیفی - همبستگی و از حیث هدف در گروه تحقیقات کاربردی قرار دارد. جامعه آماری مشتمل بر کلیه دانشجویان رشته های علوم انسانی دانشگاه مذکور در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۸ بوده که جمعا ۱۲۴۰ نفر بوده اند. طبق جدول مورگان، تعداد ۲۹۰ نفر از آنان با کمک روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه گزینش شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد گرایش به تفکر انتقادی ریکتس(۲۰۰۳) و پرسشنامه سنجش مهارت های ارتباطی جرابك ( ۲۰۰۴) بوده است. به منظور تجزیه و تحليل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی به کمک نرم افزار ۲۳spss استفاده گردید. یافته ها ها حاکی از آن بود که بین گرایش به تفکر انتقادی در این دانشجویان با مهارت های ارتباطی میان فردی رابطه مثبت و معنی دار در سطح قوی وجود دارد. همچنین در مورد زیر مقیاسهای گرایش به تفکر انتقادی، ارتباط مثبت و معنی دار بين مقياس بلوغ شناختی و اشتغال ذهنی با مهارت ارتباط بین فردی تایید گردید. نتایج این پژوهش تقویت مولفه های عاطفی فراگیران را پیرامون تفکر انتقادی، به منظور بهبود مهارت های ارتباط بین فردی پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

تفکر انتقادی ، مهارت ارتباطی ، ارتباط بین فردی