تاثیر پوشش چربی بر هضم شکمبه ای و روده ای منابع پروتیین و مکمل های متیونین و لایزین در گاو

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تعیین اثرات آغشته سازی منابع پروتیین حیوانی (پودرماهی)، گیاهی (کنجاله سویا) و اسیدهای آمینه متیونین و لایزین با اسیدهای چرب پیه هیدروژنه (منبع حیوانی) و روغن نخل هیدروژنه (منبع گیاهی) بر میزان ناپدید شوندگی شکمبه ای و قابلیت هضم پروتیین و اسید های آمینه لایزین و متیونین بود. هر یک از چهار ماده مورد آزمایش (پور ماهی، کنجاله سویا، متیونین و لایزین) با سطوح مختلف (صفر، ،‮‭20‬ ،‮‭60 40‬ و ‮‭80‬ درصد) دو نوع چربی اشباع (اسیدهای چرب اشباع پیه و روغن نخل اشباع شده) پوشش داده شدند. ترکیبات مختلف حاصله با آزمایشات آزمون گاز، تیلی و تری، کیسه های نایلونی و کیسه های نایلونی متحرک مورد آزمایش قرار گرفتند. در آزمایش آزمون گاز نشان داده شد که میزان تولید گاز، انرژی متابولیسمی و مقدار ماده آلی قابل هضم در پودرماهی و کنجاله سویای آغشته به ‮‭20‬ تا ‮‭80‬ درصد چربی پیه و نخل هیدروژنه نسبت به شاهد کاهش یافت. کاهش میزان تخمیر ماده آلی در شکمبه نشان دهنده عبور بخشیاز مواد مغذی برای هضم به بعد از شکمبه می باشد. در آزمایشتیلی و تری نیز مشاهده گردیدکه میزان قابلیت هضم مواد آلی تیمارهای آغشته به چربی در شرایط آزمایشگاهی (دو مرحله ای) کمتر از شاهد بود و در نتیجه احتمالا پروتیین بیشتری در روده برای هضم و جذب تامین خواهد نمود. نتایج آزمایش کیسه های نایلونی نشان داد که پودرماهی آغشته به ‮‭80‬ درصد اسیدهای چرب اشباع پیه و کنجاله سویای آغشته به ‮‭60‬ درصد چربی نخل هیدروژنه دارای کمترین میزان هضم شکمبه ای پس از ‮‭12‬ ساعت انکوباسیون کیسه ها در شکمبه بوده و بخشهای زود تجزیه شونده و همچنین دارای پتانسیل تجزیه پذیری کمتری نسبت به دیگر تیمارهاداشتند،لذا از این تیمارها در آزمایش بعدی (کیسه های نایلونی متحرک) جهت تعیین قابلیت هضم روده ای استفاده شد. در آزمایشکیسه های نایلونی متحرک نشان داده شد که پودرماهی آغشته به ‮‭80‬ درصد اسیدهای چرب اشباع پیه و کنجاله سویای آغشته به ‮‭60‬ درصد روغن نخل اشباع نسبت به پودرماهی و کنجاله سویای پوشش داده نشده، دارای مقدار پروتیینقابل هضم بیشتر در قسمتهای پس شکمبه ای بوده و تفاوت ها معنی دار بود (‮‭0/05‬‭> P ). ‬همچنین در آزمایش کیسه های نایلونیمتحرک نشان داد که تیمار متیونین آغشته به ‮‭40‬ درصد پیه هیدروژنه دارای مقدار مشابهی متیونین قابل هضم در بعد از شکمبه در مقایسه با مپرون بود. با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد راهکار آغشته سازیبخش پروتیینی جیره و نیز اسید آمینه متیونینبا چربی های اشباع، جهت تامین این مواد در بعد از شکمبه، می تواند جایگزین کم هزینهای برای مکملهای پروتیین عبوری گران قیمت در تغذیه نشخوارکنندگان پر تولید باشد. کلمات کلیدی:پوشش چربی، تجزیه پذیری شکمبه ای، قابلیت هضم روده ای، کنجاله سویا، پودرماهی، متیونین، لایزین، گاو