بررسی تفکر وحدت وجودی در دیوان شمس مولانا مطالعه موردی غزل در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی

مسئله وحدت وجود در اندیشه اسلامی به ویژه در فلسفه و عرفان یکی از مسائل مهم در نحوه ارتباط کثرت با وحدت یا کثیر با واحد است که نظریات مختلفی در این خصوص در حوزه فلسفی و عرفانی ارائه گردیده است؛ این پژوهش به منظور بررسی اندیشه مولانا جلال الدین بلخی در عرفان پیرامون موضوع موحدت وجود فراهم آمده است. دیدگاه مولانا از آن جهت که یکی از عارفان بزرگ است و سرتاسر مثنوی او سرشار از اندیشه توحید اوست حائز اهمیت است. او برای رسیدن به حق راه شهود و دل را پیش می گیرد. مولانا خداوند را فراتر از تشبیه به خلق می داند و او را منزه می شمارد. عشق چیزی است که راهنمای اوست و او را به سمت خدایش سوق می دهد، و با اعتقاد به اینکه خلایق تجلی خداوند هستند، بحث کثرت در خداوند را به توحید می رساند. و بر این این عقیده است که هستی مظهر تجلیات خداوند است که ما آنها را به عنوان کثرات می شناسیم. اما اصل و پایه تمام تجلیات به خدا بازمی گردد. انسان حق طلب با صیقل دادن دل و تصفیه درون به فنا در صفات حث و شهود او در طبیعت می رسد و وحدت حق با هستی را درک می کند. هدف این پژوهش بررسی تفکر وحدت وجودی در غزل در رنگ یار بنگر دیوان شمسمولاست و این پژوهش به روش کتابخانه ای نگارش شده است

کلیدواژه ها:

وحدت وجود ، مولانا جلال الدین بلخی ، دیوان شمس ، غزلیات ، فلسفه