بررسی رابطه عوامل شخصیتی و سبک های یادگیری در دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه یزد

هدف این پژوهش بررسی رابطه عوامل شخصیتی با تاکید بر پنج عامل شخصیت نئو و سبک های یادگیری با تاکید بر چهار سبک یادگیری کلب در میان دانشجویان دانشکده علوم انسانی دانشگاه یزد بود. روش پژوهش توصیفی زمینه یاب و حجم نمونه برابر با 90 نفر در نظر گرفته شد. ابزار پژوهش دو پرسشنامه فرم کوتاه شخصیت نئو 1985 و پرسشنامه سبک های یادگیری کلبی 1985 بود. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی در قالب ضریب همبستگی و آزمون T استفاده شد. نتایج نشان داد که میان مولفه های عوامل شخصیت و سبک های یادگیری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر، بین شخصیت مسئول و سبک های یادگیری همگرا و جذب کننده، شخصیت برونگرا و سبک یادگیری واگرا، شخصیت سازگاری و سبک یادگیری جذب کننده، شخصیت روان آزرده خوبی و سبک یا دگیری انطباق یابنده ارتباط معنی دار مشاهده شد. با توجه به این که در زمینه یادگیری توجه به تفاوت های فردی در بین یادگیرندگان بسیار حائزاهمیت است مشخص کردن سبک های یادگیرندگان و ویژگی های شخصیتی آن ها وارائه راهکار مناسب آموزشی و تربیتی امری ضروری به نظر می رسد نتایج این پژوهش نشان داد شناسایی ساخت شخصیتی یادگیرندگان و اتخاذ الگوهای تربیتی و متناسب با آن برای ارتقاء و توسعه هدف های اموزشی و پرورشی، در برنامه ریزی آموزشی بسیار حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

عوامل شخصیت ، سبک های یادگیری ، دانشجو ، نظام آموزش عالی ، دانشگاه یزد