بررسی شرط حق فسخ قراردادبه واسطه عدم وصول چک ( اقساط ) و آرای صادره متفاوت

امروزه با توجه به گستردگی و تنوع انعقاد قراردادها، شروط مختلفی به عنوان ضمانت اجرای التزام افراد به تعهداتشان در ضمن آنها گنجانده میشود. یکی از شروطی که در بسیاری از قراردادها توسط متعاملین مورد استفاده قرار میگیرد شرطی است که به موجب آن در فرض بروز حالتی خاص ، به مشروط له اختیار فسخ معامله ، در زمان معین داده شده است بدین عبارت که در صورت عدم وصول هر کدام از چک ها در زمان سررسید ( موعد مقرر ) معامله توسط فروشنده فسخ می گردد . این شرط که به نفع فروشنده می باشد علیرغم اینکه در قالب عبارات ساده بیان می شوند اما در صورت بروز اختلاف و مراجعه به مراجع قضایی پیچیدگی های حقوقی و علمی را ایجاد و موجب استنباط های مختلف هم در مورد وکلا راجع به انتخاب عنوان خواسته ، روش دفاع و استنادات قانونی و در مورد قضات سبب صدور آرا مختلف و گاه متناقض می گردد. برای رسیدن به ثبات در استنباط از این شرط و خارج کردن آن از اصطلاحات و عبارات عامیانه و گنجاندن در قالب انشایی تخصصی و حرفه ای که بدور از برداشت های سوء باشد، لازم است این شرط را در حالت های مختلف و در قالب مواد قانونی خاصی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم که قایل شدن به هر کدام از آنها می تواند در سرنوشت قرارداد تاثیر متفاوتی داشته باشد .

کلیدواژه ها:

حق فسخ ، شرط ، قرارداد