اثربخشی مهارتهای زندگی بر سازگاری اجتماعی و شادکامی کودکان کار

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری اجتماعی و شادکامی در کودکان کار بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمامی کودکان کار دختر 8 تا 10 سال صباشهر استان تهران در سال 1397بود که تعداد 24 نفر از آنان به شیوه ی نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. اعضای گروه آزمایش 15 جلسه آموزش مهارتهای زندگی را به صورت گروه ی دریافت کردند؛ در حالیکه گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار پژوهش، پرسشنامه های سازگاری اجتماعی بل1961 و شادکامی آکسفورد2002 بود. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر افزایش سازگاری اجتماعی و شادکامی در گروه آزمایش موثر بوده است.P<0/001

کلیدواژه ها:

مهارتهای زندگی ، سازگاری اجتماعی ، شادکامی و کودکان کار.