توسعه پایدار مناطق خشک و نیمه خشک با تاکید بر پتانسیل انرژی زمین گرمایی (مطالعه موردی خراسان جنوبی، فردوس)

مناطق بیابانی با وجود تولیدات گیاهی اندک، دارای پتانسیل های بالقوه بسیار متنوع است که اگر به درستی شناخته و بهره برداری شود، میتواند در جهت مهار بیابان زایی، توسعه پایدار و کمک به معیشت ساکنان اینمناطق مورد استفاده قرار گیرد. این مطالعه قابلیت های انرژی زمین گرمایی در توسعه پایدار منطقه زمین گرمایی فردوس که به لحاظ اقلیمی خشک و با خطر بیابانی شدن نیز روبروست، بررسی گردید. دمای مخزنزمین گرمایی فردوس در حدود 85 تا 150 درجه سانتی گراد تخمین زده می شود و براساس نمودار لیندال کاربردهای متعددی را میتوان برای آن درنظر گرفت مانند پمپ های حرارتی زمین گرمایی، گرمایگلخانه ها، آبزی پروری، خشک کردن محصولات کشاورزی، دامداری ها، پرورش قارچ خوراکی و موارد متعدد دیگر که در حال حاضر تنها بصورت استفاده از چشمه آبگرم و گردشگری سلامت، مورد بهره برداری قرار میگیرد. در این گفتار به سایر این کاربری ها پرداخته شده و پتانسیل منطقه برای توسعه و بهره برداری آن بررسی گردیده است. شناخت بیشتر ظرفیت های موجود و بهره گیری از این منابع لایزال الهی و برنامه ریزیدقیق و سیاست گذاری های هدفمند باعث رونق اقتصادی و اجتماعی ساکنان و حفاظت از پوشش گیاهی، آب و خاک این مناطق می شود.

کلیدواژه ها:

استعداد های بیابان ، ژئوترمال ، بیابان زدایی ، انرژی تجدیدپذیر.