اثربخشی طرحواره درمانی بر مهارت اجتماعی نوجوانان دارای اختلال اضطراب اجتماعی

مقدمه : اضطراب اجتماعی، اختلالی است که عملکرد فرد را در زمینه اجتماعی به طور جدی تضعیف و مختلمی کند و باعث دوری فرد از حضور در موقعیت های اجتماعی می شود هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشیطرحواره درمانی بر مهارت اجتماعی نوجوانان دارای اختلال اضطراب اجتماعی شهر اصفهان در سال 98 است.روش : جامعه آماری این پژوهش راکلیه مراجعه کنندگان به 3 تا از کلینیک های روانشناسی شهر اصفهان درسال 98 تشکیل می دهد. روش نمونه گیری هدفمند بود و از بین مراجعه کنندگان 20 نفر از کسانی که درمصاحبه بالینی ساختار یافته دارای اختلال اضطراب اجتماعی بودند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروهجایگزین شدند (10 نفر گروه ازمایش و 10 نفر گروه کنترل) سپس جلسات طرحواره درمانی به تعداد 10 جلسه بهصورت گروه درمانی هفته ای دو جلسه 60 دقیقه ای بمدت یک و نیم ماه برگزار شد. بعد از اجرای جلسات دادههای جمع آوری شده از پرسشنامه مهارت اجتماعی ماتسون با استفاده از از نرم افزارspss مورد تحلیل قرارگرفت.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی در افزایش مهارت اجتماعی افراد دارای اضطراب اجتماعیموثر است.نتیجه گیری : با توجه به یافته های این پژوهش پیشنهاد می گردد که افراد دارای اضطراب اجتماعی از طریقمداخلات روانشناختی از قبیل طرحواره درمانی در مراکز بهزیستی و کلینیکی درمان شوند.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، مهارت اجتماعی ، اختلال اضطراب اجتماعی