تنظیم سختی پویای یک بازی شناختی مبتنی بر نوروفیدبک با هدف کمک به درمان اختلال نقص توجه - بیش فعالی

مقدمه: اختلال نقص توجه بیش فعالی ( Attention deficit hyperactivity disorder یا ADHD )، یکی از شایع ترین اختلالات عصبی در میان کودکان و نوجوانان می باشد. تمرینات مبتنی بر نوروفیدبک به عنوان روش جدیدی در بین درمان های غیر دارویی، با اصلاح ناهنجاری های موجود در برخی از باندهای فرکانسی مغز این کودکان، می تواند به بهبود عملکرد آن ها کمک کند. هدف از انجام پژوهش حاضر، توسعه و طراحی یک بازی رایانه ای به عنوان بستری برای تمرینات نوروفیدبک و به کارگیری تنظیم سختی پویا در طراحی بازی بود. مواد و روش ها: این مطالعه به منظور ارزیابی تنظیم سختی پویا در بازی و سنجش میزان رضایتمندی از بازی با سختی پویا نسبت به بازی با سختی ایستا، طی چهار جلسه بر روی ۶ شرکت کننده ۲۲ تا ۲۶ ساله انجام شد و از آن ها درخواست گردید که در هر جلسه بسته به میزان لذت و رضایتی که از بازی داشته اند، عددی بین ۱ تا ۱۰ را انتخاب کنند. سپس جهت سنجش میزان اثربخشی روش درمانی مبتنی بر بازی طراحی شده، دو کودک پسر ۱۲ و ۱۳ ساله مبتلا به ADHD طی ۱۰ جلسه تحت تمرینات این بازی قرار گرفتند. یافته ها: تفاوت معنی داری در میزان رضایتمندی شرکت کنندگان از بازی با سختی پویا نسبت به بازی با سختی ایستا مشاهده شد (p=۰/۰۰۲). همچنین، بازی تاثیر مثبتی در بهبود عملکرد مغزی کودکان داشت. نتیجه گیری: استفاده از بازی، روش جذابی برای درمان کودکان می باشد و متناسب کردن چالش های بازی با مهارت های فردی، می تواند انگیزه کاربر را از ابتدا تا انتهای بازی حفظ کند و علاوه بر این، موجب افزایش لذت از بازی شود.

کلیدواژه ها:

اختلال نقص توجه بیش فعالی ، بازی رایانه ای ، نوروفیدبک ، تنظیم سختی پویا