روش های مختلف مدیریتی برای بهبود کمیت و کیفیت رواناب های شهری

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 446

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HAMYARCONF07_006

تاریخ نمایه سازی: 4 مرداد 1399

چکیده مقاله:

چنانچه تدابیر لازم برای استفاده درست و به موقع از باران به کار رود، می تواند در رفع نیازهای بشر بسیار موثر باشد. رواناب شهری یکی از نگرانی هی اصلی زیست محیطی برای جلوگیری از کاهش کیفیت منابع آب بوده و کنترل جریان ناشی از آن جزء دغدغه های مدیریت شهری محسوب می شود. نقش مسیل ها در هدایت و انتقال آب جاری شده ناشی از بارندگی، به سمت رودخانه ها غیر قابل انکار بوده، که در صورت نادیده گرفتن شرایط مورفولوژیکی آن و دخل و تصرف در حریم آن، می تواند باعث به وجود آمدن خسارات مالی و جانی شود. مدیریت و کنترل آلودگی رواناب شهری نیاز به درک درست از ترکیبات رواناب ، منابع آلاینده و آثار دارد. بار آلودگی منتقل شده در بسیاری از موارد مخصوصا بعد از اولین بارندگی در دوره گرما قابل مقایسه با فاضلاب شهری تصفیه شده نمی باشد و یکی از خطرناک ترین منابع آلاینده می باشد. در هنگام بارش آلاینده هایی همچون مواد مغذی، فلزات سنگین، مواد آلی مانند هیدروکربن ها و هیدروکربن های آروماتیک از سطح معابر، فضای سبز از سطح روسازی شسته و به آب های پذیرنده تخلیه و یا داخل خاک های کنار آنها نفوذ کرده و موجب آلوده شدن منابع آب و خاک می شود و ممکن است آثار زیست محیطی و اکولوژیکی پیچیده ای ایجاد کند. بهترین راهکاری های مدیریتی برای کمیت و کیفیت رواناب کاهش آلودگی از طریق کنترل منابع غیرنقطه ای و کاهش پیک رواناب است. بهترین راهکارهای مدیریتی برای سیلاب می توانند سازه ای و یا غیرسازه ای باشند. هدف راهکارهای غیر سازه ای ارتقای کیفیت رواناب از طریق اعمال قوانین و برنامه های آموزشی است. راهکارهای سازه ای، اقدامات فیزیکی و پروژه های اجرای از قبیل حوضچه های خشک، جوی باغچه، ترانشته های نفوذ، سامانه ماند زیستی، بام سبز و روسازی نفوذپذیر هستند که با هدف کاهش اثرات رواناب سیلاب توسعه می یابند. برای رسیدن به اهداف مطلوب کاهش حجم دبی و میزان آلاینده های جریان در حوضه، اقدامات مدیریت زیادی لازم است. علاوه بر روش های معمول تصفیه فاضلاب آلوده به فلزات مانند ترکیب شیمیایی، انعقاد و لخته سازی، اسمز معکوس، اولترافیلتراسیون، الکترودیالیز، شناورسازی، تبادل یونی و فرآیندهای غشایی، امروزه روسازی نفوذپذیر یکی از روش های نوین مدیریت شهری است که علاوه بر مزایای هیدرولوژیکی باعث بهبود کیفی رواناب نیز می شود.

نویسندگان

مسعود شاکرمی

استادیار گروه مهندسی آب دانشگاه لرستان