گفتمان صلح در شعر زنانه عرب

منطقه خاورمیانه به دلیل موقعیت ویژه استراتژیکی از دیرباز عرصه جنگ های فراوانی بوده است. جنگ هایی که پیامدی جز ویرانی، مرگ، آوارگی و اندوه برای مردم نداشته است. همین امر، دعوت به صلح و جنگ ستیزی را به یکی از مضامین اصلی و مشترک در ادبیات کشورهای این منطقه مبدل کرده است. در این میان به نظر می سرد با توجه به ویژگی های عاطفی و روحی زنان، مبارزه با جنگ و خشونت و در مقابل دعوت به گفتمان صلح یکی از دغدغه های اصلی آنان در آفرینش آثار ادبی باشد. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و با هدف تبیین نوع نگاه زنان شاعر به این مسئله، اشعار سه تن از شاعران زن برجسته عرب یعنی نازک الملائکه (عراق)، غاده السمان (سوریه) و سعاد الصباح (کویت) را مورد تحلیل و بررسی قرار داده و به این نتیجه رسیده است که نفی خشنونت و جنگ و در مقابل دعوت به صلح و آشتی یکی از دغدغه های اصلی آنان است که با بیانی صریح و به دور از هر گونه ابهام و رمز بدون تاکید کرده اند. این در حالی است که ملائکه به دلیل درگیری عراق در جنگ های پیاپی، بیش از دو شاعر دیگر به این موضوع پرداخته است.

کلیدواژه ها:

شعر عربی ، شعر زنانه ، صلگ ، جنگ ستیزی