آثار نمایندگی نسبت به اشخاص ثالث در بیع بین المللی کالا کنوانسیون ژنو 1983 در مقایسه با نمایندگی قراردادی در حقوق ایران

توسعه ی تجارت و سرعت زیاد مبادلات تجاری، تخصصی شدن امور، شکل گیری اشخاص حقوقی و همچنیی شکل گیری اقتصاد جهانی و بسیاری عوامل دیگر، افراد کمتر به صورت مستقیم و به مباشرت، همیه ی اعمال حقوقی را انجام می دهند. امیروز حقوق نمایندگی از یک مقررات متحدالشکل بی بهره بود و عمد ضوابط آثار نمایندگی را پوشش می دهد. این عوامل، اهمیت و ضرورت توجه به نهاد نمایندگی را قوت بخشیده است. نمایندگی رابطه ای حقوقی است که به موهب آن اشخاص اختیار انجام اعمال حقوقی و در مواردی اعمال مادی را به نام و به حساب دیگری (شخص اصیل)می یابند و آثار این اعمال مستقیما متوهه خود اصیل می شود؛ مع الوصف اگر شخص ثالث از سمت نماینده اطلاع داشته و در عین حال چنین انتظاری از وی می رود در واقع عمل نماینده تنها او ( نماینده ) و شخص ثالث را متعادل می سازد. علی هذا با تحریر این مقاله، وجوه اشتراک و افتراق مقررات کنوا سیون ژنو 1983 در خصوص نمایندگی در بیع بین المللی کالا (کنواسییون ژنو 1983 ) با سیستم حقوقی ایران از جهت آثار نمایندگی سبت به اشخاص ثالث روش می گردد و زمینه ای مساعد برای استفاده ی قانونگذار از نتیجه ی این پژوهش جهت تصویب مقررات جامعایجاد می شود.

کلیدواژه ها:

قرارداد ، شخص ثالث ، آثار نمایندگی ، کنوانسیون ژنو