آثار نمایندگی در روابط نماینده و اصیل (کنوانسیون ژنو 1983 ) با مقایسه نمایندگی قراردادی در حقوق ایران

با توجه به تحولات صنعتی و پیشرفت تکنولوژی و نتیجتا تولید انبوه کالاهای صنعتی و لزوم فروش آنها در بازارهای جهانی وجود نمایندگی تجاری سراسر جهان ضرو ی به نظر می سید، اما حقوق نمایندگی از یک مقررات متحد الشکل بی بهره بوده و عمده ضوابط آثار نمایندگی را پوشش نمی دهد نمایندگی رابطه ای حقوقی است که به موجب آن اشخاص اختیار انجام اعمال حقوقی و در مواردی اعمال مادی را به نام و به حساب دیگری شخص اصیل می یابند و آثار این اعمال مستقیما متوجه خود اصیل می شود این مقاله آثار نمایندگی در روباط بین نماینده و اصیل در بیع بین المللی کالا کنوانسیون ینو 1983 و را در مقایسه با نمایندگی قراردادی در حقوق ایران به صورت مقایسه ای مورد تحلیل قرار می دهد. به موجب نظریه ی نمایندگی، اصیل بایستی آثار ناشی از انتخاب و انتصاب نماینده و انتصاب نماینده جهت انجام امور حقوقی خود را در محددوده ی اختیارات اعطایی متحمل شود. آشکار شدن این مسائل مبحث برانگیز و مورد اختلاف، زمینه ی پذیرش اصول و مقررات پذیرش اصول و مقررات تجاری بین المللی را به وسیله سیستم حقوقی ایران فراهم می نماید.

کلیدواژه ها:

اصیل ، شخص ثالث ، آثار نمایندگی ، کنوانسیون ژنو