عنب یا ازوم یا انگور

آب کالایی عمومی، خاص )بی جایگزین( و در عین حال کالایی اقتصادی می باشد. نقش آب در تولید غذا و پایداری توسعه )بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک( بی بدیل است. این دو گزاره نشان میدهند که مدیریت آب امری است بسیار پیچیده و گسترده که با موضوعات متنوعی سروکار دارد. تا قبل از دولت یازدهم، نگاه غالب در مدیریت آب کشور، دیدگاه مهندسی و پروژه محور، آن هم با تمرکز بر کمیت آب بود. با استقرار دولت یازدهم، چرخشی تاریخی برای اصلاح مدیریت آب کشور آغاز شده که هر روز شتاب و توسعه بیشتری مییابد. اکنون، اصلاح اوضاع آبی کشور نیازمند اقدامات فوری با هدف احیاء پایداری است. اقدام آغازین، جلب همکاری و مشارکت گروداران و کسب اجماع نسبی ایشان در مورد برنامه ی احیاء پایداری در رابطه با آب در مقیاس حوضه ای است. این فرآیند به شدت نیازمند گفتگو و دیالوگ است. متاسفانه، ابهامهای فراوانی در تعاریف و مفاهیم مرتبط با مباحث آبی وجود دارد که فضای گفتگو را غبارآلود می کند. در واقع، هر کنشگر )یا گروه کنشگر( بر اساس درکی که از موضوع دارد ) Perception ( و مطلوبی تهای مورد نظرش Interest( ( موضع مشخصی را اتخاذ و ابراز می دارد. دیالوگ کمک میکند تا اولا: درک کنشگران از ماهیت موضوعات پایداری و آب و نیز از وضعیت جاری 1 حوضه در ارتباط با این موضوعات و حتی از آینده ی پی شرو )سناریوها( بتدریج همگرا گردد. ثانیا: موجب میگردد کنشگران از مطلوبیتها و خواسته های یکدیگر بطور مستقیم و کامل آگاه گردند. بدون زبان مشترک، نمیتوان به این نتایج دست یافت.