بررسی اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر صمیمیت زناشویی و سرزندگی ذهنی در زنان دارای تعارض با همسر، مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر صمیمیت زناشویی و سرزندگی ذهنی در زنان دارای تعارض باهمسر مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در نیمه اول سال 1398 بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و بهروش تحلیل کواریانس چندمتغیره بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل تمامی زنان دارای تعارض با همسر مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهر شیراز است که از این میان، نمونه موردنظر از بین مراجعین به 5 مرکز مشاوره شهر شیراز که به دلیل تعارض با همسرمراجعه کرده و داوطلب شرکت در پژوهش بودند 30 نفر با روش نمونه گیری هدفمند- داوطلب انتخاب شدند و به طور تصادفی بهدو گروه مساوی درمان یا کنترل تخصیص یافتند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل مقیاس صمیمیت زناشویی و پرسشنامهسرزندگی ذهنی دسی و رایان هستند. برای گروه آزمایش، 8 جلسه ی 33 دقیقه ای هفتگی برنامه ی مداخله روانشناسی مثبت نگراجرا شد ولی گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانسچندمتغیری (MANCOVA) و تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری 25 SPSSانجام شد. نتایج نشان داد که مداخله ی به کاررفته باعث بالا رفتن صمیمیت زناشویی و افزایش سرزندگی ذهنی در زنان دارایتعارض با همسر میشود. به طورکلی، می توان گفت که مداخله ی روانشناسی مثبت نگر برای کمک به زنان دارای تعارض با همسراثربخش است و توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر ، صمیمیت زناشویی ، سرزندگی ذهنی