مدیریت دانش و اطلاعات و اندازه گیری میزان پیشرفت آن در سازمان ها

در یکی دو دهه اخیر که به عصر دانش شهرت دارد، اساس رقابت دوچار تحول شده است و میزان موفقیت سازمان ها به توجه و تاکید آنها بر منابع دانشی بستگی دارد. توجه به دانش به عنوان یک منبع کسب مزیت رقابتی سبب شده دانشمندان علم سازمان و مدیریت تلاش هایی را برای استفاده نظام مند از دانش، از راه ایجاد باب جدیدی در مدیریت با عنوان مدیریت دانش آغاز نمایند.مدیریت دانش فرآیند نظام مندی است که در آن دانش و اطلاعات شناسایی و کشف، انتخاب، سازماندهی، پالایش و به کارگرفته می شوند و سبب ایجاد بصیرت در کارکنان سازمان و درک بهتر آنها از تجربیات خود می شود. برای آگاهی از میزان پیشرفت مدیریت دانش در سازمان، باید آن را ارزیابی کرد. ارزیابی مشخص می کند تا چه اندازه با هدف فاصله داریم و برای از بین بردن این فاصله چه اقداماتی باید انجام داد . مدل ها و روش های مختلفی برای ارزیابی مدیریت دانش وجود دارد که شباهت ها و تفاوت هایی با یکدیگر دارند و هیچ کدام از جامعیت برخوردار نیستند. بنابراین نمی توان یکی از این مدل ها را ملاک عمل قرار داد. به همین دلیل شناخت کلیه ابعاد و حوزه های تمرکز این مدل ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و تحلیل تطبیقی، هدف پژوهش حاضر است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مهم ترین حوزه های تمرکز این مدل ها عبارتند از: منابع انسانی و آموزش، فرآیندهای دانش، زیرساخت فناورانه، فرهنگ سازمانی و رهبری، ساختار و فرآیندهای سازمانی، یادگیری و نوآوری، رضایت مشتریان.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، مدل های اندازه گیری ، ابعاد اندازه گیری