افزایش امید به زندگی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یا شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی

پژوهش حاضر باهدف سنجش میزان اثربخشی دو روش درمانی در موج سوم درمان های شناختی رفتاری و مقایسه اثرات آنها در افزایش امید به زندگی بیماران مبتلا به ام اس انجام شد. در یک مطالعه از نوع نیمه تجربی با استفاده از پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل 30 شرکت کننده ( 3 گروه 10 نفری ) به روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان کلیه بیماران مبتلا به ام. اس شهر گرگان انتخاب شدند و سپس به پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر پاسخ دادند. مقایسه میزان اثربخشی این دو مدل حاکی از آن بود تفاوت معنی داری بین این دو مدل در افزایش سطح امید به زندگی در بیماران مبتلا به ام.اس وجود نداشت؛ بنابراین استفاده از مداخلات روانشناختی اثربخش جهت بهبود امید به زندگی را می توان یکی از اصلی ترین نیازهای بیماران مبتلا به مشکلات مزمن قلمداد کرد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، شناخت شناسی مبتنی بر ذهن آگاهی ، امید به زندگی ، ام اس