اثربخشی روش فلورتایم بر نشانه های رفتاری، کارکرد های هیجانی و مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش فلورتایم بر نشانه های رفتاری، کارکردهای هیجانی و مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و جامعه آماری کلیه کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و خانواده های آنها که به مرکز اوتیسم اصفهان مراجعه نمودند، بود. از بین تمامی کودکان، 20 نفر به روش نمونه گیری در دسترس در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. روش فلورتایم بر روی گروه آزمایش اجرا شد و پرسشنامه های پژوهش حاضر را تکمیل کردند. ابزارهای پژوهش، مداخله فلورتایم، مقیاس رتبه بندی اوتیسم گیلیام، پرسشنامه رشد هیجانی کارکردی و مقیاس SPSS23 مهارت های اجتماعی ماتسون بودند که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون احرا شد. نتایج تحلیل داده ها با نرم افزار و آزمون کوواریانس چندمتغیره نشان داد که آموزش روش فلورتایم، رفتار کلیشه ای، تعاملات اجتماعی، توجه و تنظیم اشتراکی،جذب در روابط انسانی، علامت دهی، شکل دهی زنجیره ها، خلق بازنمایی ها، پرخاشگری و برتری طلبی درکودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم را بهبود می بخشد اما آموزش روش فلورتایم، برقراری ارتباط ، تفکرمنطقی، مهارت های اجتماعی مناسب، رفتارهای غیراجتماعی و رابطه با همسالان درکودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم را بهبود نمی بخشد. بنابراین، با توجه به نتایج فوق پیشنهاد می شود که درمانگران در درمان کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم از روش فلورتایم به عنوان بک درمان مکمل استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

فلورتایم ، نشانه های رفتاری ، کارکردهای هیجانی ، مهارت های ارتباطی ، اختلال طیف اوتیسم