تحلیل اثر شاخصه های معماری پایدار در ایجاد کیفیت فضایی درمجتمعهای مسکونی در شهر اصفهان

حفظ منابع انرژی ،جلوگیری از آلودگی محیط زیست و کاهش میزان مصرف انرژیهای فسیلی یکی از مهمترین تدابیر معماری بوده ومفهوم توسعه پایدار نیز ارتباط بین انسان و طبیعت بر پایه مدیریت اکوسیستم ها جهت استفاده طولانی مدت از این منابع میباشد. حفظ تعادل اکوسیستم و کاهش مصرف سوختهای فسیلی و جایگزینی مناسب در مجتمعهای مسکونی امروزه از اهمیت زیادی برخوردار است .پژوهشگران گوناگونی نقش فضاهای عمومی را در مجتمعهای مسکونی در جهت ارتقا کیفیت فضا ،همچنین نقش فضاهای باز در این مجتمعها، در ایجاد کیفیت فضایی و نیز بررسی چیدمان مجتمع های مسکونی با رویکرد توسعه پایدار بررسی نموده اند .این مقاله برای نخستین بار اثر شاخصه های معماری پایدار در ایجاد کیفیت فضایی در مجتمع های مسکونی را مورد بررسی قرار می دهد.این پژوهش با آمیزه ای از داده های کتابخانه ایی از یکسو و داده های میدانی از سوی دیگربه ایجاد راهکارهایی در ایجاد طراحی پایدار در مجتمع های مسکونی جهت ارتقا کیفیت فضایی میپردازد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کیفیت فضایی ، مجتمع های مسکونی ، اکوسیستم ، شهر اصفهان