مطالعه اثر ویتامین D بر هیستومورفولوژی و هیستومورفومتری استخوان تیبیا به دنبال تزریق داخل زرده ای متیونین در جنین مرغ

متیونین یک اسید آمینه ی ضروری گوگرددار است که به طور گسترده به منظور تشکیل غضروف لازم می باشد. آثار ناخواسته ی آن بر اتیولوژیبیماریهای استخوانی از جمله دیسکندروپلازی تیبیا و همچنین بر ماتریکس استخوان نباید نادیده گرفته شود.در این مطالعه آثار هیستومورفومتریک متیونین همراه با ویتامین B12 در تیبیای استخوان جنین مرغ به عنوان یک مدل حیوانی بررسی شدهاست. 40 عدد تخم مرغ نطفه دار هم وزن (2 / 1 ± 5 / 57 گرم) سویه ی راس 308 به گروه کنترل و سه گروه تیمار به طور مساوی تقسیم شدند.در روز چهار انکوباسیون، گروه کنترل بدون دریافت ماده ای، 10 دقیقه در محیط آزمایشگاه قرار گرفت درحالی که گروه های تیمار، 40 میلیگرم متیونین (گروه متیونین)، 40 میلی گرم متیونین + 100 میکروگرم ویتامین B12 (گروه متیونین + ویتامین B12) 100 میکروگرم ویتامینB12 (گروه B12) به ترتیب دریافت کردند.در روز 18 جنین ها با قطع سر کشته شده و خون آنها به منظور ارزیابی مقادیر هموسیستئین وآلکالین فسفاتاز جمع آوری شد. نمونه های بافتشناسی به صورت مقطع عرضی از وسط استخوان تیبیا گرفته و با رنگ آمیزیهای هماتوکسین-ائوزین، وان کوسا و تری کروم ماسون ازیابیشدند. طول استئوبلاست ها و استئوسیت ها توسط لنز دیجیتال و همچنین تعداد آنها ارزیابی گردید.نتایج نشان داد که متیونین تزریق شده به داخل کیسه زرده در جنین مرغ، ضخامت تیغه ها را کاهش داده و همچنین منجر به کاهش تعداداستئوبلاست ها و استئوسیت ها شده بود. این نتایج بر خلاف نتایج دو گروه B12 و متیونین + B12 بود. همچنین هموسیستئین در گروه متیونینبه طور معناداری بیش از سایر گروه ها بود.در مجموع چنین به نظر می رسد که متیونین منجر به استئوآرتریت می شود اما مصرف توام آن با B12 سبب کاهش آثار سوء آن می گردد.

کلیدواژه ها:

متیونین ، ویتامین B12 ، سلول های استخوانی ، جنین جوجه