نقش گردشگری عشایری در توسعه صنعت گردشگری استان فارس (مطالعه موردی : شهرستان فیروزآباد)

کوچ نشینی کهن ترین شیوه زیست بشر است که پا برجا بودن آن تا عصر حاضر از بزرگ ترین جاذبه های این شیوه معیشت است. دیدنیهای زندگی کوچ نشینی می تواند جذابیت های بسیاری برای گردشگران داخلی و خارجی داشته باشد و به صنعتگردشگری کشور کمککند. در این میان گردشگری عشایری ابزاری مناسب برای احیای نواحی عشایری و توسعه گردشگری در یک منطقه میباشد. یکی از جاذبههای بسیار مهم در مناطق عشایر جاذبه های گردشگری میباشد که می تواند در توانمند سازی مناطق عشایری نقش به سزایی داشته باشد.ویژگی های فرهنگی ایل قشقایی بی شک یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری در جذب گردشگران مختلف ایرانی و خارجی است کهآداب و رسوم، موسیقی و صنایع دستی (قالی، گبه، گلیم) از جمله این ویژگیها میباشد. هدف از این پژوهش بررسی نقش گردشگری عشایریدر توسعه صنعت گردشگری استان فارس و همچنین معرفی جاذبه ها و قابلیت های گردشگری عشایر قشقایی با استفاده از روشتوصیفی_تحلیلی میباشد. نتیجه تحقیق نشان میدهد که گردشگری عشایری با وجود داشتن پتانسیل های فراوان باعث اشتغالزاییوکارآفرینی، توسعه گردشگری هنری و همچنین حفظ و اشاعه هنرهای سنتی در استان فارس میشود اما این عشایر به رخم برخورداری ازجاذبه های متنوع به دلیل کمبود زیر ساخت ها، ضعف تبلیغات و کمبود مالی را به عنوان موانع اساسی در راه رسیدن به هدف مورد نظردارد که نیازمند بازنگری و ارائه سیاست های مناسب در جهت رفع محدودیت ها و استفاده از مزیت های موجود می باشد.

کلیدواژه ها:

عشایر ، گردشگری عشایری ، قشقایی ، توسعه گردشگری ، فارس