بررسی روش های مختلف طبقه بندی در ارزیابی تغییرات اراضی کشاورزی و باغات با استفاده از تصاویر لندست

تخمین و تعیین سطح زیر کشت محصولات کشاورزی در برنامه ریزی ها و تصمیم گیری ها بسیار اهمیت دارد. جمع آوری اطلاعات و مشاهدات زمینی و تهیه گزارشات در خصوص وضعیت و سطح زیر کشت محصولات کشاورزی با روش های سنتی پرهزینه و زمان بر و در مناطق وسیع عملا قابل اجرا نمی باشد. داده های حاصل از سنجش از دور می توانند با تشخیص نوع و تعیین سطح زیر کشت محصولات، اطلاعات مفیدی در این رابطه به متخصصان کشاورزی ارائه کند. در این تحقیق به بررسی و تعیین سطوح اراضی کشاورزی و باغات و ارزیابی تغییرات کاربری ها با استفاده از تصاویر لندست در سال های 1984و 2015 در حوضه آبخیز رودشت اصفهان پرداخته شد. پیش پردازش های لازم بر روی تصاویر انجام شد و سپس نمونه های تعلیمی و آموزشی با استفاده از GPS جهت طبقه بندی با روش های حداکثر احتمال و حداقل فاصله از میانگین و ارزیابی صحت طبقه بندی برداشت شد. نتایج تصحیح هندسی تصاویر 1984 با میزان RMSe برای تصویر 0/48 به دست آمد که قابل قبول بود. نتایج طبقه بندی تصویر نشان داد مساحت اراضی کشاورزی از سال 1984 تا 2015 تصاویر لندست،1038,482 هکتار در طبقه بندی حداکثر احتمال و در طبقه بندی حداقل فاصله از میانگین به مقدار 106,859 هکتار کاهش یافته است. مساحت اراضی باغی نیز در طبقه بندی حداکثر احتمال 27,3146 هکتار و در طبقه بندی حداقل فاصله از میانگین 1123,311 هکتار کاهش یافته است. در ارزیابی خطای طبقه بندی تصاویر لندست برای سال 1984 و 2015 ضریب کاپای روش حداکثر احتمال برابر 0/7967 و 0/8641 و در روش حداقل فاصله 0/8327 و 0/8406 به دست آمد که نشان داد در تصاویر لندست طبقه بندی به روش حداقل فاصله از میانگین دارای دقت بالاتری از روش حداکثر احتمال بوده است .

کلیدواژه ها:

ارزیابی تغییرات اراضی ، لندست ، حداکثر احتمال ، حداقل فاصله ، GIS & RS