لزوم واکاوی فرهنگی و اجتماعی عشایر قشقایی بر مبنای احیاء هویت بافنگی

ایل قشقایی یکی از بزرگترین ایلات ایران است که نقش بسزایی در هویت بافندگی کشور ایران ایفا می کند.در سال های اخیر بافندگی ایلاتی دچار دگرگونی هایی شده که سبب ایجاد مشکلات فرهنگی و هویتی به خصوص در میان نسل جدید شده است. قدمت دستبافت های قشقایی به تاریخ ایل و قومیت آنها بر میگردد، قالیبافی پیشهای است که در میان زنان و دختران ایل مرسوم بوده و دختران ایلی برای تهیه جهیزیه از بچگی بافت قالی و سایر زیر اندازها را فرا میگیرند، بافندگی قشقاییها همچون دیگر عشایر بر روی دارهای افقی و بدون نقشه انجام میشود و بر اساس آموزه های فرهنگی آن ها تهیه می شود. هدف از این پژوهش بررسی لزوم توجه به بافندگی به عنوان یک عنصر هویتی در میان عشایر بوده که با استفاده از طرح های احیاء فرهنگی و هویتی می تواند نسل جدید را به این امر خطیر ترغیب نماید و بسترهای هنری و اقتصادی بافندگی را در میان این گروه های حساس توسعه دهد. بافندگی نه تنها یک منبع درآمد برای عشایر است بلکه بازتابی از هویت و فرهنگ غنی آنان بوده که عدم توجه به این امر سبب تزلزل هویتی و فرهنگی در میان نسل های جدید خواهد شد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ عشایر ، هویت عشایر ، بافندگی عشایر ، ایل قشقایی ، هویت قشقایی