نظریه اصالت صلح در اسلام؛ مبانی، ابعاد و کارکردها

امروزه باتوجه به گسترش روز افزون جریانهای افراطی و خشونت طلب در جهان؛ بحث از صلح و همزیستی مسالمت آمیز، بیش از پیش حائز اهمیت است. جالب اینجاست که همه این جریان ها دین و آموزه های دینی رامستمسک جنایت ها و خشونت های خودشان قرار می دهند و برای قتل و غارتگریشان توجیه دینی و قرآنی، دست و پا می کنند. در این میان؛ ضروری است که موضوع، از نگاه اسلام ناب و اصیل بررسی گردد و به این پرسش که، در نگاه اسلام مرز دشمن و دوست چیست و کدام اصل بر روابط مسلمانان با سایر ملت ها ، حاکم است؛ آیا اسلام خشونت و ستیز با دیگران را اساس انگاشته است یا اینکه اصل بنیادین در روابط مسلمانان با خودشان و سایر ملت ها، آشتیگرایی و صلح طلبی است. در پاسخ به این پرسش دو تئوری کلان مطرح شده اند که یکی اصل را بر جنگ و جهاد می داند و دیگری قائل به اصالت صلح طلبی و آشتی جویی اسلامی است و طرفداران هریک از دو نظریه به روایات و آیات قرآنی استناد، نموده اند. اما با توجه به آیات ، روایات و سیره رهبران دینی می توان گفت؛ از دیدگاه اسلام اصل صلح طلبی بر روابط مسلمانان با سایر ملل، حاکم است و ادله که بیان کننده اصالت جهادند، توان رویاروی بادلایل صلح طلبی را ندارند. این نظریه را می توان باتمسک به آیات قرآن، روایات و سیره اهلبیت توجیه و اثبات نمود. نظریه صلح بر روابط مسلمانان با همدیگر و روابط میان دولت اسلامی با سایر دول حاکم است. بنابراین، اسلام در روابط مسلمانان با دیگر ملت ها، اصل صلح عزتمندانه را پیشنهاد می نماید و به آن اصالت می دهد.

کلیدواژه ها:

صلح ، آشتی ، اسلام ، جهاد ، نظریه ، اصالت