ارزیابی و مدیریت خطر سیلاب در محیط شهری

در سال های اخیر تلاش هایی در جهت یکپارچه سازی مدیریت خطر آب و سیلاب صورت گرفته است. رویدادهای اخیر سیلاب در ایران باعث بحث بر روی مدیریت و ارزیابی خطر سیلاب شده است . تاکید بر روی یافتن فضایی برای آب حاصل از سیلاب در مناطق روستایی به منظور حفاظت از مناطق شهری است و در عین حال افزایش انعطاف پذیری سیستم یک چالش بزرگ است. در یک رویکرد انعطاف پذیر، تمرکز بر روی جای دادن آب های حاصل از سیل، به همراه بهبود سریع است. راه حل های مکانی (انواع راهکارهای محافظتی برای زمین ها با کاربری های مختلف براساس آسیب پذیریشان) ممکن است فرصت های مهمی برای کاهش اثرات سیل فراهم کند، در حالی که راه حل های ضد سیلاب برای ساختمان ها، ظرفیت بازیابی سیستم را افزیش میدهد. در این مقاله، استدلال می شود که شهر ها نقش مهمی در روش های مدیریت سیلاب با مقیاس های متفاوت زمانی و مکانی دارند. با این حال در حال حاضر، تنگناهایی وجود دارد که مانع اتخاذ و اجرای مدیریت سیلاب در برنامه ریزی های شهری می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت سیلاب شهری ، انعطاف پذیری ، رویکرد مشارکتی ، برنامه های مکانی.