ارزیابی بهترین راهکارهای مدیریتی در سیلاب های شهری با رویکرد توسعه کم اثر

کنترل و جمع آوری سیلاب ها از مهمترین و اساسیترین موضوعات در مدیریت حوضه آبریز است، که در شهرها به دلیل توسعه شهری و تغییرات قابل توجه در الگوی طبیعی حوضه آبریز، اهمیت بیشتری مییابد. در گذشته رویکرد مدیریتی، سیلاب شهری بسیاری از کشورها به صورت سنتی و معطوف به جمع آوری، انتقال و دفع آن بوده است. اما امروزه رویکرد مدرن در مدیریت سیلاب شهری با تکیه بر روشهایی که بیشترین تطابق را با فرآیندهای چرخه طبیعی آب سطحی که اصطلاحا روشهای توسعه کماثر LID† نامیده میشود، پیشنهاد میشود. بکارگیری این روش بهعنوان یکی از راهبردهای مهم در مدیریت سیلاب شهری به ویژه در کشورهای توسعه یافته هر روزه اهمیت بیشتری پیداکرده و رو به گسترش است. در ایران نیز به دلیل رشد شهرنشینی و شکلگیری کلانشهرها، مسئله مدیریت سیلاب شهری هر روزه اهمیت بیشتری مییابد. در این راستا هزینه های زیادی برای مدیریت سیلاب شهری به روش سنتی با ایجاد انواع سازه ها، برای جمع آوری و دفع سیلاب صرف شده و کمتر به روشهای توسعه کماثر توجه شده است. در این پژوهش سعی شده تا روشهای توسعه کماثر معرفی شده و روشهای اجرا شده و جایگاه آن در مدیریت سیلاب شهری بیان شود. همچنین بهترین راهکارهای مدیریتی برای مناطق مختلف ایران معرفی شود. در طراحی بهترین راهکارهای مدیریتی BMP† با رویکرد توسعه کم اثر، احداث حوضچه ها و پارکها که میتوانند مساحت مناطق نفوذناپذیر را کاهش دهند، به صورت پراکنده در سطح منطقه قرار داده میشوند و رواناب را جذب مینمایند . LIDها میتوانند باعث میرایی آلودگی، کاهش حجم جریان و کاهش حداکثر مقدار جریان شوند. استراتژی در LID این است که تخریب های محیطی درمناطق شهری را به حداقل رساند. مفاهیم LID بر پایه کنترل سیلاب در منبع است که با استفاده از عملکرد هیدرولوژیکی ذخیره و جذب و تغذیه آبهای زیرزمینی در ابعاد کوچک و به صورت توزیع شده و سازهای و غیرسازهای انجام میگیرد.

کلیدواژه ها:

مدیریت رواناب ، بهترین روش مدیریتی ، رواناب ، مهار رواناب