مروری بر اثر اصلاح دانه بندی بر رفتار مکانیکی خاکهای دانه ای

دانه بندی و ابعاد نمونه های مورد آزمایش در مقدار پارامترهای مکانیکی و مقاومتی مصالح تاثیرگذارند. بنابراین، بایستی حتی المقدور سعی شود،توزیع اندازه ذرات و قطر بزرگترین ذره در نمونه های آزمایشگاهی مشابه نمونه واقعی مصالح باشند. به علت محدودیت ابعاد دستگاه های آزمایشگاهی متعارف و مشکلاتی که در ساخت نمونه های قطر بزرگ و انجام آزمایش بر روی آنها وجود دارد، تحقیقات انجام شده روی مصالح درشت دانه بسیار محدود میباشد. از طرفی با توجه به محدودیت قطر بزرگترین ذره در نمونه های آزمایشگاهی که استانداردهای مختلف آن را برابر یک پنجم یا یک ششم قطر نمونه توصیه میکنند، ضروری است که منحنی دانهبندی خاک به نحوی اصلاح شود تا محدودیت فوق اعمال گردد. در صورتی که در مصالح موجود در محل )مصالح واقعی( ذراتی بزرگتر از اندازه مجاز وجود داشته باشد، بایستی منحنی دانه بندی مصالح محل جهت به دست آوردن منحنی دانه بندی نمونه آزمایش تصحیح شود. در بسیاری از موارد در کاربردهای مهندسی از دانهبندی معادل برای بررسی رفتار مکانیکی خاک مورد نظر استفاده میشود. این عمل با حذف بخشی از دانه بندی یا استفاده از دانهبندی موازی ریزدانه تر انجام میگیرد . بررسی میزان تاثیر این روشهای اصلاحی بر پارامترهای مقاومت برشی خاک میتواند محکی مناسب برای استفاده از این روشها باشد که در این مقاله، نتایج حاصل از پژوهش های سایر محققین در سالهای مختلف آورده شده است. میتوان بیان کرد که در اصلاح دانه بندی به دو روش حذفی و موازی، منحنی دانه بندی اصلاح شده موازی در طرف ریزتر منحنی اصلاح شده حذفی قرار میگیرد و بدین خاطر در اصلاح موازی، درصد ریزدانه نمونه بیشتر افزایش مییابد؛ به طوری که رفتار خاک درشتدانه راتحت تاثیر قرار میدهد. در حالت کلی، نتایج حاصل از آزمایشهای آزمایشگاهی انجام شده بر روی نمونه های تهیه شده با دانه بندی پایه و دانه های تصحیح شده نشان میدهد که با اصلاح دانه بندی، رفتار و شاخصهای مکانیکی نمونه به شدت تحت تاثیر بخش ریزدانه، که طی اصلاح دانه بندی افزایش مییابد، قرار میگیرد ولی اصلاح دانه بندی به روش موازی نسبت به روش حذفی، نتایج دور از واقعیت به دست میدهد.

کلیدواژه ها:

خاکهای دانه ای ، روشهای اصلاح منحنی دانه بندی ، آزمایشهای آزمایشگاهی ، رفتار مکانیکی.