اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی بیماران تحت درمان با نگهدارنده متادون

مقدمه:رواندرمانی مبتنی بر پذیرش و تعهدACTاز جمله روش های درمانی موج سوم بوده که بر تغییر کارکرد افکار و احساسات به جای تغییر شکل و محتوا یا فراوانی آن ها تاکید می کند. به همین دلیل پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری،رضایت زناشویی و کیفیت زندگی بیماران تحت درمان با نگهدارنده متادون انجام شد.روش: طرح پژوهشی از نوع نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه مردان مراجعه کننده به کلینیک های درمانی ترک اعتیاد شهرستان رشت در سال 97-98 بود. بدین منظور 28 نفر از مردان معتاد تحت درمان با متادون به روش نمونه گیری هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. سپس هر دو گروه پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، رضایت زناشویی انریچ و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانیSF/26 را تکمیل کردند. مداخلات درمانی با رویکرد پذیرش و تعهد روی گروه آزمایش به صورت گروهی، طی 8 جلسه یک ساعته، هفته ای یک بار برگزار شد. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده به وسیله پرسشنامه توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار) و استنباطی(تحلیل کوواریانس) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات مقیاسهای تاب آوری، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر بود.نتیجه گیری: درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش به دلیل آموزش پذیرش افکار و شرایط به مراجعان در بهبود سطح تاب آوری، رضایتمندی زناشویی و کیفیت زندگی مردان تحت درمان با متادون تاثیر داشته است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، تاب آوری ، رضایت زناشویی و کیفیت زندگی ، اعتیاد