دستورالعمل هایی به منظور غنی سازی مواد غذایی با ریزمغذیه ای مختلف

با توجه به افزایش تقاضا برای محصولات غذایی با ارزش تغذیه ای بالا، امروزه صنعت غذا به دنبال تولید غذاهایی استکه با ویتامین ها و یا سایر مواد زیست فعال مانند پلی فنول ها و مواد معدنی غنی سازی شده اند. طبق تعریف سازمان هایFAO و WHO غنی سازی مواد غذایی به معنای افزودن یک یا چند ماده مغذی ضروری، به یک غذای خاص، حتی ،اگر ماده فعال، به صورت طبیعی هم در آن ماده غذایی موجود باشد، است. غذاهای فراسودمند مواد غذایی هستند کهدارای ترکیبات نوتریسیتیکال (غذا- دارو) بوده وفراتر از نیازهای تغذیه ای پایه، دارای خواص ارزشمند و سلامتی بخش بوده کهبه نفع سلامتی بدن انسان می باشند. افزودن ترکیبات زیست فعال، به داخل ماده غذایی، ساده نیست و باید جنبه هایمحافظت از آن در برابر نور، اکسیژن و pH و همچنین ماهیت لیپوفیل اکثر این ترکیبات زیست فعال در نظر گرفته شود. غنی سازی مواد غذایی، در کشورهای صنعتی به منظور کنترل کمبود ویتامین هایی همچون ویتامین D, A وانواعی از ویتامین های گروه B (تیامین، ریبوفلاوین و نایسین)، ید و آهن، سابقه دور و درازی دارد. که هدف از اینکار، جلوگیری کردن و یا اصلاح نمودن کمبود یک یا چند ماده غذایی، در یک جمعیت است از منافع سلامتی بخشغنی سازی مواد غذایی می توان به جلوگیری و یا کاهش دادن خطر کمبود یک ماده ریزمغذی در جمعیت یا گروهخاصی از یک جمعیت، روشی بالقوه برای بهبود وضعیت تغذیه ای و تاثیرات مثبت ریز مغذی ها بر روی حفظ و یا بهبودسلامتی اشخاص اشاره کرد. با توجه به منافع گسترده غنی سازی مواد غذایی، به خصوص از لحاظ بهبود سلامت مصرفکننده، هزینه های این فرآیند قابل قبول می باشد. گرچه، آشکار است که غذاهای غنی سازی شده، باید در مقادیرمشخص و بسنده، توسط افراد مورد هدف در یک جامعه، مصرف گردند. باید در غنی سازی مواد غذایی توجه کرد کهاین فرآیند نباید خصوصیات حسی ماده غذایی را تحت تاثیر خود قرار دهد. این مقاله دستورالعمل هایی را به منظورغنی سازی مواد غذایی جهت کنترل کمبودهای غذایی ارائه خواهد داد.

کلیدواژه ها:

ترکیبات زیست فعال ، غذاهای فراسودمند