مروری بر خواص فیزیکی و مکانیکی فیلم ها و پوشش های خوراکی بر پایه پروتئین

امروزه در صنعت بسته بندی مواد غذایی استفاده از فیلم ها و پوشش های خوراکی مورد توجه بوده و کاربرد آن ها بهویژه به جهت زیست تخریب پذیر بودن، رو به افزایش است. بسته بندی خوراکی شامل صفحات (با ضخامت بیش از254 میکرومتر)، لفاف ها، پوشش ها و فیلم های (با ضخامت کمتر از 254 میکرومتر) خوراکی هستند که از پلیمرهایخوراکی همراه با افزودنی های با درجه غذایی تشکیل شده اند. پلیمرهای خوراکی می توانند حاوی مواد مغذی (مانندویتامین ها)، مواد نگهدارنده، آنتی بیوتیک ها و آنتی اکسیدان ها باشند و به این طریق خواص نگهداری و عملکردیآن ها را افزایش داده و مانع از ایجاد خواص نامطلوب مانند اکسیداسیون و فعالیت باکتری ها شوند. بنابراین یکپوشش دهنده و محافظ خوب برای بسته بندی مواد غذایی و دارویی هستند. رشد روزافزون کاربرد پلیمرهای خوراکیبا خواص مساعد مکانیکی و ممانعتی در برابر نفوذ مواد، رقابت عظیمی در مبحث پیشرفته بسته بندی مواد غذاییایجاد کرده است. از جمله مواد خوراکی که در تولید بیوپلیمرهای خوراکی کاربرد دارند، پروتئین ها هستند. ترکیباتینظیر کلاژن، پروتئین های آب پنیر، کازئین، پروتئین سویا، گلوتن گندم، زئین ذرت در ساخت فیلم های خوراکیکاربرد داشته اند. به طور کلی فیلم های پروتئینی در رطوبت نسبی پایین و متوسط از خواص ممانعتی خوبی در برابرلیپیدها، اکسیژن و مواد بودار برخوردارند، اما به دلیل خاصیت آبدوستی و نیز نرم کننده های جاذب الرطوبه که به آنها افزوده می شوند، مانع خوبی در برابر رطوبت و بخار آب نیستند. از بهترین راه های اصلاح این نقص می توان بهافزودن لیپیدها به ساختار فیلم پروتئینی، ایجاد اتصالات عرضی و استفاده از امواج فراصوت اشاره کرد. اما بزرگترینمشکل استفاده از فیلم های پروتئینی، قیمت تمام شده ی نسبتا بالای آن ها است.هدف از این مطالعه بررسی ویژگیهای فیزیکی و مکانیکی فیلم ها و پوشش های خوراکی بر پایه پروتئین می باشد.

کلیدواژه ها:

خواص مکانیکی ، اتصالات عرضی ، پلیمرهای خوراکی