مقایسه اثر دوده سیلیس،زئولیت و سرباره کوره آهن گدازی بر عمق نقوذ آب تحت فشار دربتن خودتراکم

امروزه دوام1 بتن یکی از مهم ترین معیارهای پذیرش آن در پروژه های ملی بخصوص پروژه های زیربنایی کشور در حاشیه خلیج فارس است. از میان آزمایش های سنجش دوام بتن در آیین نامه های مختلف آزمایش عمق نقوذ آب تحت فشار در بتن2 سخت شده بسیار مورد توجه قرار می گیرد. همچنین امروزه بدلیل مزایای متعدد و گسترش بتن خود تراکم (Self Compacting Concrete) در پروژه های ملی در تحقیق حاضر اثر دوده سیلیس (Silica Fume)،زئولیت(Zeolite) و سرباره کوره آهن گدازی(Slag) بر عمق نقوذ آب تحت فشار بتن خود تراکم مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است.هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه همزمان اثر سه ماده کمک سیمانی دوده سیلیس، زئولیت و سرباره که بیشترین مصرف در بتن هایی که ضوابط داومی دارند، بر عمق نفوذ آب تحت فشار در بتن خودتراکم است. طراحی مخلوط های بتنی بر اساس ضوابط پیشنهادی موسسه EFNARC که یک تشکیلات اروپایی در زمینه استاندارسازی بتن در اروپاست انجام گردیده است. نتایج نشان داد که دوده سیلیس بیشترین تاثیر مثبت بر کاهش عمق نقوذ آب تحت فشار در نمونه های بتنی داشته است و این به معنای کاهش نفوذپذیری و دوام بیشتر این بتن نسبت به سایر طرح مخلوط های بتنی دیگر است.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، عمق نفوذ آب تحت فشار ، ، دوده سیلیس ، زئولیت ، سرباره کوره آهن گدازی