تناسب جایگزینی خوراک میگوی سفید غربی با توده های زیستی در سیستم پرورشی با تعویض آب محدود

فن آوری توده ساز زیستی از سیستمهای آبزیپروری سازگار با محیط زیست است که از مواد مغذی و آلی بازیافت شده، بهمنظور تولید، استفاده مجدد مینماید. رویکرد پایدار از چنین سیستمی مبتنی بر رشد میکروارگانیسمها در محیط کشتی است که حداقل تبادل آب مفید را دارد. مکانیسمهای متعددی وجود دارند که بر روی تشکیل، شکل ظاهری و پایداری توده تاثیر میگذارند. بسیاری از ارگانیسمها ترکیبات پلیمری از جنس هومیک، پروتئینها و پلیساکاریدها را دفع، که سطح خارجی آنها را میپوشانند. این پلیمرهای لزج به عنوان چسب عمل کرده و سلولها و ذرات دیگر را به هم ادغام و توده زیستی را تشکیل میدهند. توده های زیستی و میکروبی قطری در محدوده 0/1 تا چندین میلیمتر دارند که در سیستم پرورشی با تعویض آب محدود / بدون تعویض قابل استفاده توسط میگو می باشند. برخی از مواد مغذی ( ویتامینها و مواد معدنی) از توده ایجاد شده در تانک پرورشی بدست میآید که همراه با جیره تجاری غذای مکملی برای میگو خواهد بود. پژوهشها ثابت کرده است که حضور توده های زیستی در سیستم پرورش میگو با تعویض آب محدود، رشد را %15 افزایش و ضریب تبدیل غذایی را %40 کاهش میدهد که نشان دهنده این است که میگوها میتوانند از کیفیت تغذیه توده ها (ویتامین، مواد معدنی، لیپید و پروتئین اضافی) بخوبی بهره مند شوند. ذرات فلوکه شده غنی از باکتریها و فیتوپلانکتون ها میتوانند در تغذیه میگوی سفید غربی در استخرهای متراکم کمک کنند بهطوری که در سیستم توده ساز بیش از %29 از مصرف غذای روزانه این گونه شامل فلوکه های میکروبی میباشد که سبب کاهش ضریب تبدیل غذایی و کاهش هزینه های خوراک میشود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تناسب جایگزینی خوراک میگو با توده های زیستی می باشد بطوری که حداکثر رشد بهینه حاصل گردد.

کلیدواژه ها:

میگوی سفید غربی ، توده های زیستی ، تعویض آب محدود