در این پژوهش تاثیر شدت های نوری مختلف بر میزان تغذیه
میگوی جوان پاسفید غربی Litopenaeus vannamei مورد تحقیق قرار گرفته و پارامترهای رشد و بازماندگی، مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفتند. بدین منظور طبق میزان
شدت نور منطقه چوئبده، 5 تیمار مختلف
شدت نور به ترتیب صفر، 1250، 2500، 3750 و 5000 لوکس با سه تکرار در نظر گرفته شد و تعداد 375 قطعه
میگوی جوان پاسفید غربی پرورشی با میانگین وزنی 3/91 0/16 گرم در 15 تانک پلی اتیلنی300 لیتری در یکی از مزارع پرورش میگو منطقه
چوئبده توزیع گردید. این تحقیق به مدت 60 روز انجام شده و طی آن میگوهای پرورش یافته به میانگین وزن 0/30 11/78 گرم تا 14/25 1/25 گرم رسیدند. میزان
شدت نور با کمک یک دستگاه سنجش میزان
شدت نور اندازه گیری و تنظیم شد. نتایج حاصله نشان دادند، در شاخص های رشد و بازماندگی، میانگین وزن نهایی (ABW)، افزایش وزن بدن (WG)، میزان رشد ویژه (SGR)، میزان رشد روزانه (DWG)، میزان توده زنده تولید شده (Biomass) و درصد بازماندگی میگوها در تیمارهای با
شدت نور صفر و 1250 لوکس با اختلاف معنی داری (P<0/05) بیشتر از سایر تیمارها بود. اما در مورد شاخص دفعات پوست اندازی این موضوع برعکس بوده و بیشترین پوست اندازی در شدت های نوری 5000 و 3750 لوکس مشاهده گردید که با تیمارهای دیگر اختلاف معنی داری داشتند .(P<0/05) از شاخص های تغذیه ای، ضریب تبدیل غذایی (FCR)، کارایی غذا (FE)، ضریب بازده پروتئینی (PER) با اختلاف معنی داری (P<0/05) بیشترین میزان متعلق به
شدت نور صفر لوکس بوده است، ولی در شاخص میزان غذای دریافتی (FI) و شاخص وضعیت (CF) بین شدت های نوری مختلف اختلاف معنی داری (P> 0/05) وجود نداشت. در
شاخص اقتصادی غذا (EFI) کمترین میزان هزینه کرد متعلق به
شدت نور صفر لوکس بوده و با دیگر تیمارها اختلاف معنی داری داشت .(P<0/05) طبق نتایج کسب شده در این تحقیق و با در نظر گرفتن توجیه اقتصادی و میزان هزینه کرد غذا و ارزش توده زنده تولید شده، میزان
شدت نور صفر و 1250 لوکس را می توان به عنوان بهترین شرایط نوری برای پرورش میگو
پاسفید غربی پیشنهاد کرده و با بکارگیری تجهیزات ضروری نظیر هواده و غذاده اتوماتیک فعالیت های تغذیه ای و پرورشی میگو را به ساعات تاریکی و سایه روشن منتقل نمود.