ارائه الگوی نظام نوآوری بخشی مناسب در صنایع هوایی ایران

جهت رشد و شکل گیری هر فناوری لازم است که نظام نوآوری در سطح ملی فعال گردد و به طبع آن نظام نوآوری بخشی که زیر مجموعه آن میباشد عوامل و نهاد های گوناگون را برای کمک به رشد تکنولوژی همسو نماید . صنایع هوایی نیز از این امر مستثنی نیستند . صنایع هوایی یکی از هفت صنعت کلیدی جهان در سال های آینده خواهد بود و توانمندی در این زمینه میتواند موجب توسعه درون بخشی و همچنین توسعه در سایر بخش های صنعتی کشور گردد. در سوی دیگر روش بهینه گزینی یکی از روش های میانبر زنی تکنولوژیک میباشد در این روش با توجه به نمونه های موفق و الگو گیری از آنها میتوان مسیر دستیابی به فناوری را هموار نمود. صنعت هوایی شامل سه بخش اصلی میباشد که از جمله میتوان به-رسیدن به مزیت نسبت به مقیاس – ساختار صنعتی – سامانه توسعه بر اساس انتظار مشتری، اشاره نمود . در این تحقیق با توجه به این سه بخش عمده که بر اساس تحقیقات انجام شده مهمترین سهم را در موفقیت صنایع هواپیمایی دارند، به بررسی سیاست های سه کشور برزیل، ژاپن و روسیه در فعال سازی نظام نوآوری ملی، میپردازیم و به این طریق اهمیت سیستم نوآوری ملی را با مقایسه پیشرفت این کشور ها در صنایع هواپیمایی خاطر نشان میسازیم. سپس با انتخاب مدل بهینه از میان این سه کشور پیشنهادی در زمینه سیستم نوآوری ملی در صنایع هواپیمایی کشور عزیزمان ایران ارائه میدهیم.

کلیدواژه ها:

سیستم نوآوری ملی ، نظام نوآوری بخشی ، صنایع هوایی ، بهینه گزینی