سیاست جنایی ایران در حق بر سلامت

حق بر سلامت به عنوان یک حق ذاتی به این معناست که هر کس حق داردتا به بالاترین استاندارد سلامتفیزیکی و روانی دست یابی داشته باشد و این حق تمام خدمات پزشکی، بهداشت عمومی، غذای کافی،مسکن مناسب، محیط کار سالم و محیط زیست تمیز را در بر می گیرد. وجود ابعاد مختلف برای سلامتی،حوزه های گوناگون مرتبط با سلامتی و عوامل متنوع تاثیر گذار بر آن موجب دشواری تعریف حق مزبورشده است لذا دولت ها برای تامین امکان یک زندگی سالم ملزم به انجام اقدامات در حوزه وسیعی می باشنددر این تحقیق هدف ما بیشتر بررسی حق بیمار بر سلامتی و حقوق عمومی و خصوصی که بیمار داردمی باشد از طرف دیگر به بررسی حق پزشک و حق حاکمیت نیز پرداخته می شود و ضمن بررسی قوانین ومقرراتی که این حق را به رسمیت شناخته اندبه بیان مفهوم و جایگاه این حق بر سلامت در نظام حقوقیایران پرداخته ایم و بررسی معیارها و مبانی افتراق جرایم و تخلفات مربوط به حوزه سلامت (بهداشت، درمان و دارو).

کلیدواژه ها:

حق سلامت ، نظام حقوقی ایران ، جرایم پزشکی ، تخلفات پزشکی ، حق ذاتی