راهکارهای طراحی شهری در راستای افزایش تاب آوری محله های شهری در برابر زلزله

امروزه روند رشد شھرھا باعث کیفیت زندگی می شود ولی در مقابل با آن صنعتی کردن شھرھای متراکم، می تواند در ھنگام زلزله حوادث و اتفاقات ناگواری را به وجود آورد. در واقع شھرنشینی سریع، ساخت و سازھایی با استاندارد کم در شھرھا در زمان وقوع سوانح آسیب پذیری را افزایش می دھد. استقرار نامناسب عناصر کالبدی، توزیع نامناسب کاربری ھا و فشردگی و فرسودگی بافت، تراکم ھای بالا در شھر میزان آسیب در زمان وقوع زلزله را افزایش می دھند؛ بنابراین آنچه شھرھا را در برابر زلزله آسیب پذیر می کند وضعیت نامناسب شھرسازی است. اگر بتوان ایمنی شھرھا را به عنوان یک ایده و ھدف در نظر گرفت می توان به شھرھای مقاوم و انعطاف پذیر در برابر سوانح دست یافت. در پژوھش حاضر، ابتدا به تبیین مفھومی تاب آوری و طراحی شھری پرداخته و در ادامه ارتباط این دو را بررسی کرده و راھکارھای طراحی شھری را در راستای تاب آوری محله ھای شھری در برابر زلزله ارائه می دھیم. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و به لحاظ ھدف، کاربردی است. روش ھا و ابزارھای تحلیل، ترکیبی از روش ھای کمی و کیفی و تاب آوری محله در برابر سوانح بر روی مولفه ھای عملکردی، تجربی- زیباشناختی و زیست محیطی صورت گرفته است جھت گردآوری داده ھا از مشاھده میدانی بکار گرفته شده است. اھمیت راھکارھای طراحی شھری از بعد تاب آوری به طراحان این امکان را می دھد تا علاوه بر منظر کاھش آسیب پذیری افزایش و ارتقای تاب آوری مورد توجه قرار داده و صرفا از جنبه مدیریتی و اقتصادی، تاب آوری مورد تجزیه و تحلیل قرار نگیرد و بتوان راھکارھای مدنظر را به عرصه عمل رساند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، محله های شهری زلزله ، طراح شهر تاب آور