کوتاه مدت گرایی و بلند مدت گرایی و تاثیر آن در فرایند توسعه سرمایه انسانی در سازمان شهرداری مهاباد

در دهه 1980 مدل های رشد درونزا مطرح شد که در این تئوری، سرمایه به مفهوم عام شامل سرمایه انسانی تعریف شد و سرمایه انسانی همپای تکنولوژی به عنوان متغیرهای درونزا در مدل رشد در نظر گرفته شدند. پس از آن نیز نقش و اهمیت نیروی انسانی در توسعه به تدریج مورد تاکید قرار گرفت، با این روند تئوری های مبتنی بر منابع انسانی (علاوه بر سرمایه) با وضعیت کشورهای در حال توسعه که دارای سرمایه اندک و نیروی انسانی فراوان هستند، سازگاری بیشتری پیدا کرد و به تبع آن سازمان ها برای توسعه سرمایه انسانی خود دست به برنامه ریزی های استراتژیک زدند که در این مقاله نیز به بررسی تاثیر کوتاه مدت گرایی و بلند مدت گرایی در فرایند توسعه سرمایه انسانی پرداخته شده است، روش انجام این مقاله بر مبنای هدف، از نوع کاربردی می باشد و بر مبنای جت گیری توصیفی-تحلیلی می باشد برای گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای(مقاله و مراجعه به سایت های علمی و ...) و میدانی(پرسشنامه) استفاده شده است و برای تجزیه و تحلیل آمار و اطلاعات موجود از نرم افزار SPSS ( آزمون تی و تکنیک رتبه بندی فریدمن و رگرسیون) بهره گرفته شده است. در ادامه نتایج حاکی از آن است که براساس معناداری آزمون هر کدام از شاخص های بلند مدت گرایی و کوتاه مدت گرایی در فرایند توسعه سرمایه انسانی تاثیر دارند و براساس تکنیک مدل رگرسیونی درمی یابیم که شاخص های بلند مدت گرایی تاثیر بیشتری در فرایند توسعه منابع انسانی دارند و شهرداری باید برنامه ریزی خاصی برای شاخص های کوتاه مدت گرایی داشته باشد و برنامه های بلند مدت را غنی تر کند.

کلیدواژه ها:

بلند مدت و کوتاه مدت گرایی ، توسعه منابع انسانی ، تکنیک مدل رگرسیونی ، شهرداری شهر مهاباد